De geschiedenis van de Rode Kruissticker

Heb je jezelf ooit afgevraagd waarom onze vrijwilligers uitgerekend stickers verkopen om fondsen te werven? Zouden pleisters of andere kleine eerstehulpartikelen niet logischer zijn? Er zit een verhaal - en ondertussen dus een echte traditie - achter…

In de jaren vijftig wordt het weggennet in België sterk uitgebouwd met steeds meer snelwegen. En in die tijd, toen er nog geen officieel rijbewijs bestond, liep dat niet altijd goed af. Het aantal ongevallen steeg en het Rode Kruis plaatste dan ook hulpposten langs de weg.

Om die extra kost te financieren, beginnen de vrijwilligers eerst wimpels te verkopen die de autobestuurders aan de antenne van hun wagen kunnen hangen. Vanaf 1961 worden dat stickers. Enfin, eerst heetten ze nog “vignetten”.  Dit verklaart dus niet alleen waarom we stickers verkopen, maar ook hoe de traditie is ontstaan om dat te doen op kruispunten.

Pas in de jaren '80 ontstaat de gewoonte om stripfiguren de voorkant van de sticker te laten sieren. De spits werd in 1983 afgebeten door de Smurfen.  Het is een traditie die nog steeds voortleeft en die we graag in stand houden!