'Het enthousiasme van de trainers om nieuwe zaken te leren en zichzelf aan te passen aan de vaak moeilijke omstandigheden werkt aanstekelijk.'

'Vrijwilliger Expertenmissie' aan het woord vanuit Tanzania! Anke trok er voor het eerst naartoe in 2017 om het lokale Rode Kruis te ondersteunen bij het opzetten van een groot eerstehulpproject. In verschillende regio's van het land werden al eerstehulpopleidingen gegeven, maar die bleken allemaal totaal verschillend te zijn. Tijdens dat eerste bezoek aan Tanzania leidde Anke 15 lesgevers op, een jaar later kreeg diezelfde groep een extra training en werden de 3 besten klaargestoomd om zelf lesgever te worden.

Op 2 jaar tijd is hier ongelooflijk veel veranderd. De master trainers - die ondertussen zelf de opleiding geven - hebben een enorme evolutie doorgemaakt en ze hebben ondertussen al meer dan 1.000 mensen opgeleid. We horen ook heel wat positieve verhalen over hoe hun tussenkomst echt het verschil maakte in noodsituaties.

Anke

Vrijwilliger Expertenmissie

Het enthousiasme van de master trainers én de positieve verhalen zorgen voor een behoorlijke wachtlijst om zelf lesgever te worden. De interesse piekt iedere keer iemand geholpen werd door een van de trainers.

Of Anke meteen getriggered was om naar het buitenland te vertrekken? 'Ja, ik heb me meteen kandidaat gesteld omdat ik ervan geniet om te ontdekken hoe het Rode Kruis actief is in andere landen. Hoe die eerste hulp daar verschilt met die van ons ... dat wou ik allemaal te weten komen. En wat blijkt? Ontzettend veel verschilt dit allemaal niet, alleen moeten ze het in Tanzania met veel minder medische voorzieningen stellen. In België leren we bijvoorbeeld hoe we 112 moeten bellen en hoe we de 20 minuten overbruggen tot de ambulance ter plekke is. In Tanzania wordt die stap vaak vervangen door het organiseren van transport en hoe je iemand in de auto plaatst om hem of haar zelf naar het ziekenhuis te brengen. En verder zijn er natuurlijk heel specifieke zaken, zoals een slangenbeet, die aan bod komen tijdens de opleiding.'

Wat Anke nog steeds opvalt bij ieder bezoek aan Tanzania is het enthousiasme van de trainers om nieuwe zaken te leren en zichzelf aan te passen aan de vaak moeilijke omstandigheden: 'Wanneer ze opleidigen geven in afgelegen gebieden kunnen cursisten vaak amper lezen of spreken ze enkel een lokale, inheemse taal ... geen evidentie om dan aan de slag te gaan. Het is voor mij een ongelooflijke ervaring om al twee jaar lang te zien hoe het Rode Kruis in Tanzania groeit als organisatie. En hartverwarmend is om te zien hoeveel vriendschap ik van de master trainers krijg. De malariamuggen en de overload aan rijst en bonen neem ik er graag bij.'