Op missie naar Zimbabwe

In april 2018 stapte ik in een totaal onbekend avontuur dankzij mijn stage in Togo. Ik kreeg er de uitnodiging om deel te nemen aan de denktank 'eerstehulpmaterialen voor jongeren in Afrika’. Met een select groepje kwamen we samen om te brainstormen om een handleiding te schrijven. Samen met de dienst ‘Eerste hulp’ van Rode Kruis-Vlaanderen werd dit in een sneltempo vormgegeven. We baseerden ons op een leerlijn die vorm kreeg in Johannesburg in 2017 en werd geschreven door vrijwilligers en medewerkers van verschillende Rode Kruisverenigingen. Net zoals Rode Kruis-Vlaanderen en het Zuid-Afrikaanse Rode Kruis, nam ook Zimbabwe Red Cross Society deel. Zij waren dan ook de eersten die onze handleiding mochten testen. In november trok collega-vrijwilliger Elke voor het eerst naar Zimbabwe met een proefversie van onze manual. Na de testfase ter plekke werd de manual bijgewerkt en kon hij helemaal afgewerkt worden.

Theorie in praktijk

Tijd dus om de theorie in praktijk om te zetten! Samen met Elke trok ik afgelopen mei naar Zimbabwe om er een eerste keer de 'Train the Youth Trainer' te geven. Met heel wat materiaal trokken we richting Harare, de hoofdstad van Zimbabwe, waar onze chauffeur Butter (zijn echte naam!) ons opwachtte. Het weekend gaf ons de kans om nog een aantal laatste voorbereidingen te treffen om leerkrachten en eerstehulptrainers om te scholen tot jeugdmonitoren. Of ik stress had? In alle eerlijkheid: ja! Maar na één minuut 'in the field' viel dat helemaal weg dankzij de enthousiaste en leergierige Zimbabwanen. Ze wilden weten waar we onze mosterd haalden, waarom bepaalde zaken zo belangrijk waren, hoe onze didactic principles in elkaar zitten, ...

Na een kleine week konden de deelnemers aan de slag in een lokale school. Iedereen mocht een half uurtje lesgeven aan de echte doelgroep, wij observeerden hoe ze het er vanaf brachten. We zagen dat de micro-teaching van afgelopen dagen zijn vruchten afwierp: iedereen bracht het er bijzonder goed vanaf en heeft binnenkort een Train the Trainer-certificaat in handen.

Ongeziene gedrevenheid

De gedrevenheid van de deelnemers was echt ongezien. Sommigen van hen waren zelfs 6 uur onderweg om de opleiding bij te wonen. Aan enthousiasme en de wil om de eerstehulpopleidingen in Zimbabwe mee uit te bouwen was er dus absoluut geen gebrek. Diezelfde dag nog werden we verrast door de deelnemers met een toffe wenskaart en een cadeautje van de deelnemers.  Wat Elke en mezelf betreft, was dit een ervaring om nooit te vergeten! En we zijn er zeker van dat de deelnemers hun kennis perfect zullen doorgeven aan de jongere generatie in Zimbabwe.