Een familie die opnieuw een familie werd
"We hebben hem juist gebeld, hij is al aan het station”, zegt Parwana. Enkele minuten later komt Hashmatullah het gebouw van Rode Kruis-Vlaanderen binnengestormd. Daar omhelst hij zijn moeder Gul bibi en zijn zus Parwana. Ze hebben elkaar meer dan vier jaar niet gezien.
Een dikke maand geleden kreeg ik telefoon van Hafeez die belde in naam van zijn vriend Hashmatullah. Aangezien Hashmatullah geen Engels of Nederlands kent doet Hafeez het verhaal uit de doeken. Hashmatullah verblijft sinds kort in een opvangcentrum in België en hij vermoedt dat zijn familie ook in België is. Of we hem kunnen helpen hen op te sporen?
Hashmatullah vluchtte vier jaar geleden samen met zijn familie weg uit Afghanistan. In de chaos aan een grensovergang raakten ze elkaar kwijt en verloren ze alle contact. Kort nadien sloeg het noodlot opnieuw toe: bij het inschepen op een boot van Turkije naar Griekenland raakte de vader van Hashmatullah niet aan boord en werd de overgebleven familie nogmaals uit elkaar gerukt. Mensensmokkelaars hebben geen medelijden, ze weigeren om mensen van plaats te laten wisselen en zo families samen te houden.
Hierdoor verloopt de opsporing voor dit gezin in twee stappen en zijn we momenteel nog steeds op zoek naar de vader. Maar we zaten ondertussen niet stil! De zoektocht naar de mama, de zus en het neefje van Hashmatullah verliep alvast succesvol. In eerste instantie werd, via medewerkers van het opvangcentrum waar Hashmatullah sinds kort verblijft, gepolst naar meer details over zijn familieleden. Het Belgische Rijksregister leerde ons dat de familie van de jongen al enkele jaren in België woonde! Omdat we geen telefoonnummer hadden waarop we de mama van Hashmatullah konden bereiken, stuurden we een brief met het goede nieuws.
Enkele dagen later kregen we een verlossend telefoontje van het OCMW in Lier. De familie van Hashmatullah was bij hen komen aankloppen, met onze de brief in de handen! Heel uitzonderlijk werd een ontmoeting geregeld in de Rode Kruisgebouwen in Mechelen. De moeder en zus van Hashmatullah waren als eerste ter plekke: een moment dat ik nooit meer zal vergeten. Uit pure emotie en dankbaarheid kreeg ik een stevige knuffel van de mama. Ook tranen bleven niet uit toen even later Hashmatullah arriveerde. Voor het eerst in vier jaar tijd konden de drie elkaar opnieuw zien, een prachtig maar ingetogen moment. Hashmatullah neemt de hand van zijn moeder vast, geeft er een kus op en legt het dan op zijn borst. Een fantastisch mooi gebaar van een familie die opnieuw een familie werd!
