Burundese Rode Kruis blijft zich inzetten, met gevaar voor eigen leven

De afgelopen maanden werd Bujumbura, de hoofdstad van Burundi, geteisterd door verkiezingsgeweld en hevige onrust. Nadat president Nkurunziza zich dit voorjaar kandidaat stelde voor een derde termijn, ontstond er veel politieke onrust en kwam de oppositie in opstand. Gevolg? Arrestaties, dodelijke slachtoffers, geweld en vooral veel angst. Om nog maar te zwijgen van de stroom vluchtelingen richting de buurlanden Tanzania, Rwanda, en DR Congo.

Al sinds april verlenen Rode Kruisvrijwilligers bijna dagelijks assistentie aan de mensen die gewond raakten tijdens deze manifestaties. Tot voor kort kregen zij zonder al te veel problemen toegang tot deze slachtoffers. Dit was enkel mogelijk omdat de verschillende betrokken partijen de neutraliteit en onpartijdigheid van het Rode Kruis erkenden. Afgelopen weekend escaleerde de situatie echter volledig en mocht het personeel van het ICRC en het Burundese Rode Kruis hun huis niet verlaten omwille van veiligheidsredenen.

Zelf verliet ik Burundi eind november omdat de situatie steeds gevaarlijker werd. Granaten ontploften op klaarlichte dag zonder duidelijk doel, er werd een aanslag gepleegd op de burgemeester van Bujumbura en uiteindelijk werd het ook in mijn woonwijk bijzonder onrustig. Na een aantal mortieraanvallen was het voor mij duidelijk dat het tijd was om te vertrekken. Mijn geplande terugkeer rond de kerstperiode werd dus jammer genoeg vervroegd.

Tussen vrijdag 11 en zaterdag 12 december werden bijna 100 mensen gedood in Bujumbura na aanslagen op verschillende legerkampen door de rebellen in de hoofdstad. Momenteel wordt gevreesd dat het geweld zal escaleren met alle gevolgen van dien voor het land én de meest kwetsbaren binnen de Burundese samenleving.

Ik heb sinds mijn verblijf in Burundi enorm veel respect gekregen voor de medewerkers en vrijwilligers van het Burundese Rode Kruis die zich dagelijks blijven inzetten ondanks alle moeilijkheden. Alleen op die manier kunnen onze projecten verder blijven lopen, maar wel met gevaar voor eigen leven.

Voorlopig volg ik de situatie op de voet vanuit België. Halfweg januari evalueren we binnen Rode Kruis-Vlaanderen de situatie ter plekke en vertrek ik waarschijnlijk opnieuw naar Burundi.